DE WEDERGEBOORTE IN IEDERS HART…
Pasen, de dood en wederopstanding van Jezus Christus. Waar voor velen het beeld van de kruisiging het meest voor ogen staat, is voor mij de symboliek van de wedergeboorte de ultieme boodschap. Het leven dat nooit eindigt, slechts verandert van vorm. Van de ene dimensie in de andere, van het oude naar het nieuwe. Transformatie dus, zowel in de buitenwereld als in het diepst van ons wezen.
Om opnieuw geboren te worden is het afleggen van ons fysieke lichaam niet een vereiste. Elk moment sterven immers oude gedachten en worden nieuwe geboren, vervagen oude gevoelens en rijzen nieuwe op, en maken oude lichaamscellen plaats voor nieuwe levenssappen. De mens verkeert in een continue staat van verandering, van evolutie. Net als de oceaan die altijd in beweging is, ook al wordt het steeds stiller naarmate je dieper naar beneden gaat. Zo ook in onszelf waar een sereen gevoel van vrede en vreugde in de kern van ons wezen onveranderlijk is, ongeacht de storm en hoge golven waar we in de oppervlakte van ons bestaan mee geconfronteerd worden.
Pasen staat voor mij symbool voor de ontwaking van de Christus in ons hart. Het licht dat zich volledig manifesteert in ons wezen, ons leven, onze wereld. Jezus leerde ons onze naaste lief te hebben en God boven alles. Nu hoor ik vaker mensen zeggen, ik hou van God, of, ik hou van Jezus. Alleen wat betekenen deze woorden als we geen liefde voelen voor de vervelende buurman die onze dagelijkse rust verstoort? Wat betekenen onze gebeden als we het licht niet in de ogen van onze medemens gunnen? En wat zijn onze vrome intenties waard als we daar geen gevolg aan geven middels liefdevolle daden? Niets, ze zijn hol, ontdaan van inhoud, van liefde.
Jezus gaf het voorbeeld wat het betekent om op het moment waarop het lijden het hoogst is het beste in ons naar boven te halen, toen hij genageld aan het kruis de woorden sprak, “Vader vergeef hen, want zij weten niet wat ze doen”. Voor mij is dit misschien wel het mooiste wat deze wijze man ooit heeft gezegd. Het geeft mij de kracht om op momenten dat ik het moeilijk heb mezelf bij elkaar te rapen en door te gaan. Om niet af te dalen in de grot van mijn laagste driften of zelfbeklag, maar om hoog te blijven in zijn oneindige liefde. Om zijn licht te zien in ieders ogen. Om zijn liefde te voelen in ieders hart.
Uiteindelijk zijn we allemaal broeders en zusters van elkaar, geschapen naar het beeld en gelijkenis van de Allerhoogste. Als we echt volgelingen van de grote meester zijn, dan straalt ons licht op eenieder die we op ons pad tegenkomen, net zoals de zon ook geen onderscheid maakt op wie ze schijnt. Dat is voor mij de ware wedergeboorte. We pellen de lagere schillen in onszelf af en maken ruimte voor het ware licht om door ons heen te stralen. Het licht is er al, nu is het aan ons om de wikkels af te leggen. Dat is onze opdracht. En niet alleen tijdens het Paasfeest…