DOE MIJ MAAR EEN LOEMPIA…
Help, de Chinezen komen eraan! Vroeger waren het de Russen die het grote gevaar waren, oh hemeltje, nu dus ook nog als ik de oproerkraaiers in de media mag geloven. Maar die aardige mensen uit dat immens grote land, nee, dat had ik nooit verwacht dat zij nu het grote gevaar mogelijk binnen brengen. Nu wij hier in het alsmaar armer wordende Westen (nee, niet het Wilde Westen, want zo stoer en moedig zijn we nu ook weer niet tot nog toe gebleken) het vreselijke vixxs, ik krijg het woord echt niet meer uit mijn strot, sorry… Dat vreselijke fenomeen dus dat nou net in dat grote en steeds machtiger wordende land in het Verre Oosten weer is komen opdagen, omdat kennelijk niemand zich meer houdt aan de strikte en onmenselijke regels, dat komt dus nu weer voor de tweede keer onze deur binnen. Paniek, alle hens aan dek!! We hebben immers geen flauw benul welke mogelijke rampen ons mogelijk weer gaan overspoelen. Enig besef van historie en gedegen analyse van de data lijkt tegenwoordig ook zo ver weg dat een enkeltje China nog dichterbij is.
Dat het inmiddels om niet meer dan een snottebel lijkt te gaan, schijnt de autoriteiten en sommige goed betaalde deskundigen niet te deren. Dat we inmiddels een aardige immuniteit met elkaar hebben opgebouwd schijnt ook niet uit te maken. Zeker voor de mensen die reeds door een infectie zijn heengegaan en hun lichaam op natuurlijke wijze een bescherming hebben zien opbouwen, lijkt er geen vuiltje aan de lucht. Het lijkt erop dat we niet meer verkouden mogen worden, of een beetje ziek. Dat laatste schijnt inderdaad een woord te zijn waar we een flinke aversie tegen hebben gekregen. Alle alarmbellen gaan af als we iemand horen hoesten. Hoe lang gaan we nog door met het betuttelen van elkaar? En het elkaar recht door zee durven zeggen wat we er echt van vinden. Straks durven we nog niet meer te ademen, bang om die vreselijke CO2 de ruimte in te jagen. Tjonge, we beseffen niet eens meer dat dit het echte levensgas is dat de hele natuur inademt en nodigt heeft om te kunnen leven. Tjonge…
We schijnen maar moeilijk te begrijpen dat ziekte een manier kan zijn van het lichaam om zichzelf te helen, te reinigen. En door ons op een kunstmatige manier tegen van alles en nog wat te “beschermen” (los van het feit of dat spul überhaupt iets nuttigs doet in ons lijf), daar worden we mijns inziens niet sterker van, alleen maar zwakker. Maar ach, wie ben ik? Een amateur die er niet voor heeft doorgeleerd, laat staan dat ik er voor word betaald om mijn mening te ventileren. Hooguit geboycot omdat ik weer iets roep wat tegen het zere been kan zijn van degenen die het voor het zeggen hebben. Gelukkig boeit me dat niet zo. Kennelijk heb ik nog wat overblijfselen van dat Wilde Westen in me. Gelukkig maar…
Het natuurlijke helingsmechanisme van ons lichaam schijnt een niet te vertrouwen fenomeen meer te zijn, althans volgens sommigen die er in meer of mindere mate voor hebben gestudeerd. Weg met de intelligentie in ons lijf, lang leve de kunstmatige intelligentie! Weg met de natuur en al haar genezende vruchten, lang leve de medicijnen en prikken! Hoe ver kan een mens nog afdwalen van zijn eigen natuur? Hoe lang is de weg nog om te beseffen dat ons lichaam een weerspiegeling is van Moeder Aarde met haar water, haar voedingsstoffen, haar inherente genezende werking?
Wij zijn scheppende wezens, geschapen naar het beeld en de gelijkenis van de Ene, hoe je dat ook noemt of voor je ziet. Onze gedachten, onze gevoelens, onze voeding en onze levenswijze beïnvloeden elke cel in ons lichaam, tot op het niveau van onze genen aan toe. We zijn geen slachtoffers van zogenaamde “angstgenen”, we activeren deze zelf door wat we denken, zeggen, en doen. We zijn geen slachtoffer van een ziekte, tenzij we dit geloven en dan is de kans groter dat ons zal geschieden conform onze diepste overtuigingen. We zijn geen willoze slaven van een autoritair systeem, tenzij we zelf alle macht uit handen geven.
Laten we in God’s naam ophouden met deze angstpsychose waarin we onszelf zo ontzettend klein en kwetsbaar maken en onze medemens als een bedreiging zien. Liefde is de grootste helende kracht die er is! En liefde kan pas in zijn volle glorie haar helende werk doen als we onze geest vrij maken van angst en alle andere beperkende gedachten. Een mens uit China is een medemens, geen bedreiging. Een mens uit Rusland is een mens van vlees en bloed, niet een of ander koud en harteloos wezen. Een mens uit Nederland kan je eigen buurman zijn, met wie je maar beter geen ruzie kunt hebben.
We zijn elkaars vrienden, ook al kennen we elkaar nog niet. We zijn allemaal manifestaties van die ene bron van Liefde. Maar alleen als we ervoor kiezen in de voetsporen van liefde te leven, zullen we de volle potentie van dat wat we in onze kern zijn ontplooien. Alleen bij voldoende zonlicht en water zal de bloem in al haar pracht zich laten zien. En alleen wij kunnen die voedingsbodem zijn. Voor onszelf. Voor onze medemens. Voor Moeder Aarde.
Zo,en nu ga ik een heerlijke loempia eten in een lekkere Chinees. Zonder masker, zonder test en zonder angst. Maar met een glimlach op mijn gezicht…