EN DAN WORDT HET LEVEN MOOI
In heilige geschriften wordt vaak een beeld geschapen dat er twee verschillende werelden zijn. Een van de hemelse ziel vol met licht, harmonie en liefde, en de alledaagse wereld vol met duisternis, conflicten en angst. Een spiritueel rijk ergens daarboven en een aardse dimensie hier beneden. Te simplistisch en ook onwaar. We zijn namelijk zowel mens op het aardse niveau als spiritueel wezen op een ander niveau. Daarom heeft een mens behoefte aan zowel geestelijk voedsel om de ziel te voeden, als ook aan aardse zaken zodat we als persoon groeien. Allebei zijn ze belangrijk.
Het is niet spiritueler om te mediteren dan ons werk in volle overgave te doen. Het is niet inspirerender om een boek te schrijven dan een oudere te helpen bij het oversteken. En het is niet verhevener om te bidden dan om verstandig met geld om te gaan. Het gaat er dus niet zozeer om wat we doen, maar hoe, de intentie en intensiteit van onze handelingen. Daar gaat het om! Dat geeft kleur aan elke creatie en creëert het parfum om ons heen. Dat is ook wat mensen intuïtief voelen. Met woorden kunnen we anderen misleiden, met daden kunnen we intenties verbloemen. Maar het energieveld dat we bij ons dragen wordt gevormd door alles wat er zich afspeelt in ons innerlijk. En dat kunnen we niet faken, dat is wat het is.
Bestaat er dan zoiets als een hoger zelf en een lager zelf? Een ziel met al die prachtige kwaliteiten, en een persoon die zichzelf moet bevrijden van zijn ego met al die problematische eigenschappen? Nee, want daarmee zouden we onszelf opsplitsen in twee delen. En we zijn niet twee, we zijn één. Bewustzijn dat zich manifesteert in meerdere dimensies. Een aardse dimensie in de vorm (lichaam en geest) en een spirituele dimensie in het vormeloze. De radio en de muziek. En net zoals de muziek niet in de radio zit, zo zit ook de ziel niet gevangen in het lichaam. Ze is er slechts mee verbonden.
Het lichaam en de geest zijn een manifestatie van ons bewustzijn. Veel mensen denken dat wie ze zijn is wat ze kunnen waarnemen. Het lichaam, gedachten en gevoelens. Dit is echter niet wie we zijn, maar wat we ervaren in ons bewustzijn. Een kind denkt wellicht dat muziek in de radio zit, terwijl het slechts de radio als instrument gebruikt om tot leven te komen. Als we de illusie hebben dat we slechts de radio zijn, dan leren we niet de oorsprong van de muziek kennen. Daarmee komen tal van problemen die we steeds weer proberen te fixen op het vlak van ons lichaam, onze gedachten en gevoelens. De werkelijke oorzaak is dat we ons identificeren met datgene wat we niet zijn.
De hoogste kennis is de kennis van onze ware oorsprong. En als we onszelf waarlijk kennen, wordt het ook steeds makkelijker om met de uitdagingen in het leven om te gaan. We identificeren ons namelijk niet meer met de film waarin we zitten (onze zintuigelijke ervaringen) doch beseffen dat we het onveranderlijke scherm zijn waarop de constant veranderende beelden zich afspelen. We maken ons dan niet meer zo druk als er een passage in de film komt waarin het donker is. We zitten immers in het licht, ongeacht wat zich op het scherm afspeelt.
Misschien klinkt dit wat klinisch en roept het wellicht beelden op dat we slechts een passieve toeschouwer zijn. Niets is echter minder waar. We kunnen het leven pas volledig ervaren als we er helemaal inzitten, met hart en ziel eraan meedoen. Terwijl we in die film spelen en onszelf onderdompelen in alle ervaringen, is er een kern in ons waar het altijd licht is. Daar waar de liefde woont, welke niet kan worden verduisterd door wat dan ook. Door vanuit dit licht te leven zal alles wat we denken, doen en voelen, doordrenkt zijn met de parfum van liefde, hoe donker de straat ook is waar we tijdelijk doorheen wandelen. En dan wordt het leven mooi, heel erg mooi…