HOE KOMEN WE HIER OOIT UIT…
Geweld kan nooit geweld transformeren in vrijheid.
Haat kan nooit haat transformeren in liefde.
Oorlog kan nooit oorlog transformeren in vrede.
Iedereen tuimelt deze dagen over elkaar heen met emotioneel geladen oorlogstaal. De een nog fanatieker en agressiever dan de ander. Elk tegengeluid wordt met verbazing en afkeuring veroordeeld en het liefst doodgezwegen. Waar hebben we dat nog meer gezien? Elke nuance lijkt ook nu weer te ontbreken. Willen we überhaupt wel met elkaar praten en luisteren naar wat de ander echt te zeggen heeft, of denderen we gewoon door in de bulldozer van ons eigen gelijk en het narratief dat ons wordt opgedrongen van boven…
Tuurlijk is het vreselijk, beestachtig zelfs, de aanslag op onschuldige festivalgangers, het doodschieten van burgers op straat, het onmenselijke bloedbad dat is aangericht. Geen enkel mensenleven zou zo moeten eindigen, of het verlies van hun geliefden, hun kinderen, hun ouders moeten doorstaan. Het verdriet is gewoon te groot voor ons hart, het leed te onbegrijpelijk voor ons hoofd, het geweld te heftig voor onze ziel.
Alleen het verhaal geldt wel naar beide kanten toe. Het antwoord op dit bloedbad is een nog veel groter bloedbad, dat voel je aan alles. Men heeft aangekondigd de hele Gazastrook af te sluiten van water, elektriciteit, brandstof en voedsel. Denk eens even na wat dat zou betekenen! Hoe lang houden mensen het vol om zichzelf in leven te houden, wetende dat ze geen kant op kunnen om hun gebied te ontvluchten. Kunnen ziekenhuizen bijvoorbeeld nog doordraaien of gaan mensen gewoon dood omdat geen behandeling meer mogelijk is. Is dit dan niet nog een veel grovere schending van mensenrechten, waarbij tevens het risico op verdere escalatie en betrokkenheid van andere landen enorm worden vergroot? Ik vrees van wel. En door wie worden nou de beslissingen genomen om zovele mensen weer de dood in te jagen? Precies, de leiders die veilig buiten schot blijven terwijl onschuldige soldaten hun belangen behartigen en mensen doden die hun broeder en zuster zouden kunnen zijn, wat in spiritueel en menselijk opzicht ook gewoon zo is.
Ik vind dat als je wordt aangevallen heb je het recht om je te verdedigen, maar als je dezelfde barbaarse middelen gebruikt, begeef je je dan niet in hetzelfde speelveld, het vreselijke slachtveld, als degene die je zo veroordeelt? En ligt er misschien ook niet een oorzaak in het verleden? Ruim twee miljoen mensen gepropt in een gebied (Gaza), slechts twee keer zo groot als ons eilandje Texel. En bovendien, denk je dat de gewone burger in Palestine staat te juichen bij wat Hamas heeft gedaan? Denk je dat ze niet inzien dat hun eigen familie het volgende target van aanvallen zal zijn? Hetzelfde geldt overigens voor de grote meerderheid in Israël die ook niets liever willen dan in vrede leven. Ik kies geen partij voor welke kant dan ook (behalve van al die vele onschuldige, goedwillende mensen die aan beide kanten wonen), wil alleen wat breder kijken dan velen nu vanuit emotie doen door alle pijlen te richten op een volk wat al jaren vecht voor zijn eigen vrijheid.
De vraag die niemand zich lijkt te stellen is, hoe is het mogelijk dat een land met een alom geroemd veiligheid- en defensie apparaat zo kon worden verrast door een aanval. Waar normaal nog geen mus ongemerkt de grens kan passeren, kwamen nu vele tanks en raketten uit het zogenaamde niets tevoorschijn, en vlogen zelfs paragliders door de lucht. Hoe is dat mogelijk? Persoonlijk heb ik grote twijfels hierover. Zonder dat ik wil gaan speculeren vraag ik me af of er hier niet een veel groter spel gaande is op het schaakbord van de wereldleiders…
Als er een crisis is, is het goed om te kijken wie er garen bij spint. Wie wordt er beter van en wat willen ze dan bereiken? Tuurlijk speelt geld zoals altijd een rol. Oorlog levert veel geld op voor zij die geld maken uit wapens, munitie, uitrusting, etcetera. Geld dat uiteindelijk weer moet worden opgehoest door de gewone burger, die hier niet om heeft gevraagd. Maar misschien gaat het wel om veel meer dan geld. Wat er tijdens en na een grote crisis veelal gebeurd is dat de teugels door landen sterker worden aangehaald. Vrijheden worden ingeperkt, grondrechten worden overruled, en mensen worden steeds armer door stijgende kosten van levensonderhoud en hogere belastingen. Sommigen hebben zelfs geen plek meer om te wonen, alles kapotgeschoten.
Je zag het tijdens de pandemie waar onder het mom van onze volksgezondheid het leven van velen enorm is verschraald. Je ziet het bij de klimaatverandering, waar onder het mom van onze leefbaarheid boeren en vissers het steeds moeilijker wordt gemaakt om voor ons voedsel te zorgen, en bij deze twee groepen zal het helaas niet blijven. Je ziet het bij de oorlog in Oekraïne en nu weer in Israël waar onder het mom van onze veiligheid zovele mensen het leven laten en wereldwijd grote gevolgen optreden voor de welvaart en het welzijn voor de gewone man en vrouw in de straat. Het lijkt wel alsof men deze crisissituaties gebruikt om steeds een stap verder te komen richting een samenleving waarbij macht en controle door de staat voorrang hebben boven de vrijheid en leefruimte van het individu.
En dat is iets wat volgens mij vrijwel niemand wil, althans zeker niet in landen waar vrijheid en democratie altijd een groot goed is geweest. Dat zou ons dan ook weer kunnen verbinden met elkaar. In plaats van eenzijdig partij te kiezen, kijken we dan naar het grotere plaatje waar we allemaal als mens voluit en in vrijheid ons leven kunnen leiden. Niet meer ons laten verdelen en vijandig opereren jegens elkander, maar realiserend dat we allemaal broeders en zusters zijn in een wereld die ons is gegeven en waar we verantwoord en menswaardig mee om moeten gaan. Niet meer verblindt door de waan van alledag en de propaganda die door Big Money en Big Media over ons wordt uitgestort, maar helder kijkend naar wat er echt gaande is met respect voor de fundamentele waarden van het leven. Liefde, vrijheid, verbondenheid. Dat is toch wat we als mens zouden moeten nastreven om van deze hel weer een hemel te maken….